عکسها: مهسا خشوعی
از میان 3 خودرو موجود برای تستدرایو یکی از 2 نمونه مشکیرنگ را انتخاب میکنیم. دستگیره درِ آسانبازشو خودرو را به سمت خود میکشیم و وارد کابین میشویم. دوخت قرمز روکش چرم صندلیها و قطعات چرمین قرمز در داشبورد نشان میدهند قرار است با خودرویی اسپرت طرف باشیم. هرچند با وجود گیربکس CVT کمی در اینباره دچار تردید هستیم.
صندلی را با استفاده از دکمههای تنظیم برقی به آسانی مطابق با آناتومی بدن خود تنظیم میکنیم، گوشی تلفن همراهمان را از جیب خارج کرده و روی صفحه شارژ بیسیم قرار میدهیم و با استفاده از دکمه درایومود حالت اسپرت را برای رانندگی برمیگزینیم. در همین لحظه پشتآمپر دیجیتال خودرو به رنگ قرمز درمیآید تا از میزان تردید ما در خصوص خلقوخوی اسپرت تیگو 7 پرو کاسته شود.
حالا نوبت به حرکت میرسد. اهرم تعویض دنده جذاب خودرو را در دست میگیریم و آن را روی حالت Drive قرار میدهیم. باتوجه به عملکرد الکتریکی اهرم تعویض دنده، جابهجایی آن بسیار آسان صورت میپذیرد. سیستم کنترل پایداری را از مدار خارج و ترمز دستی الکتریکی خودرو را با فشردن رو به پایین آزاد میکنیم. اکنون همهچیز برای یک رانندگی هیجانانگیز مهیاست. تنها باید پدال گاز را بفشاریم تا ببینیم تیگو 7 پرو نسبت به سلف خود در زمینه شتابگیری اولیه و ثانویه پیشرفت داشته یا پسرفت.
وقتی پدال گاز را میفشاریم و خودرو به راه میافتد نمیتوانیم بگوییم چون تیری از چله کمان رها شده است. البته کسی هم نمیتواند از یک کراساوور نسبتا کوچک چنین توقعی داشته باشد. اما با همه اوصاف شتابگیری خودرو اصلا بد نیست و عملکرد گیربکس CVT این خودرو کاملا قابل دفاع به نظر میرسد. با عبور از پیچها و رسیدن به مسیر مستقیم اشتهای خودرو به شتابگیری و افزایش سرعت بیشتر و بیشتر میشود و سایر سرنشینان خودرو به وجد میآیند. اگرچه نگارنده معتقد است همچنان شتابگیری نسل قبلی با توجه به بهرهمندی از گیربکس DCT یا دوکلاچه با وجود بهینهسازی خروجی موتور در مدل جدید بر نسخه پرو برتری دارد.
پس از گذر از مسیر مستقیم نوبت به پیچهای پیدرپی پیست آزادی میرسد و عملکرد عالی سیستم تعلیق و فنربندی این کراساوور در حفظ تعادل خودرو حین عبور از پیچها به ما اثبات میکند که همهچیز شتابگیری نیست. شاید اغراقآمیز به نظر برسد اما تیگو 7 پرو حین ورود به قوس پیچ و تغییر الگوی مسیر آنقدر پایدار عمل میکند که میتوانید بدون فشردن پدال ترمز و با بهاصطلاح سرگاز از پیچها به سلامت بگذرید.
هرچند استفاده سیستم تعلیق با اتصال چندگانه در عقب حین رانندگی در شرایط معمول نیز رانندگی نرم و آرامشبخشی را نصیب این خودرو میکند. شاید در این میان بتوانیم کمفرمانی را یکی از مشکلات تیگو 7 پرو بدانیم. موردی که البته در کلاس کراساوور چندان عجیب نیست.
ترمزهای خودرو نیز عملکرد خوبی و قابل دفاعی دارند و با وجود فشار بالای رانندگی ممتد در پیست از کیفیت ترمزگیزی تیگو 7 پرو کاسته نشد.
در مجموع تیگو 7 پرو را نمیتوان خودرویی به چالاکی نسل قبل دانست اما پایداری، فرمانپذیری، ارگونومی، دربرگیرندگی صندلیها، هندلینگ، ترمزگیری، دید خودرو به اطراف و تسلط راننده بر مسیر کاملا نسبت به تیگو 7 ارتقاء یافتهاند.
در هر صورت تیگو 7 پرو با همان پیشرانه 1.5 لیتری توربوشارژ و گیربکس CVT 9 سرعته همه 157 اسببخارش را از سینه بیرون کشید و با تمام 230 نیوتنمتر گشتاورش آسفالت را خراش داد تا پیست اتومبیلرانی آزادی را در یک روز ابری آتش باران کرده باشد.